Listeners:
Top listeners:
Radio Naša Riječ Chicago
Za javnost u BiH i regionu od posebnog je značaja način na koji se u ovom Manifestu govori o Balkanu kroz historiju, o ratovima u devedesetim godinama te kakvu budućnost predviđa za narode na ovim prostorima
Norveške i britanske vlasti su počele provjeru navoda iz Manifesta koji je na Facebooku, Twitteru i drugim internet-servisima objavio bombaš iz Osla Anders Behring Breivik. Manifest masovnog ubice na 1.500 stranica govori o njegovim vlastitim uvjerenjima, ali i o navodnom postojanju organizacije u čijem rukovodstvu su osobe iz različitih evropskih zemalja – Engleske, Francuske, Njemačke, Grčke, Holandije i Rusije. Pod naslovom “2083 – Evropska deklaracija nezavisnosti” skriva se priručnik u kome se nalaze sabrani tekstovi brojnih autora iz različitih izvora. Sam Breivik objašnjava da je on autor polovine tekstova, dok ostatak pripisuje “nekolicini hrabrih Evropljana”.Za javnost u BiH i regionu od posebnog je značaja način na koji se u ovom Manifestu govori o Balkanu kroz historiju, o ratovima u devedesetim godinama te kakvu budućnost predviđa za narode na ovim prostorima.
Križarski ratnik
Breivik tvrdi da je sve počelo kroz kontakte sa srpskim “kulturnim konzervativcima” (nacionalistima) putem interneta: „Ovaj početni kontakt će dovesti do mojih kontakta sa nekolicinom ključnih pojedinaca širom Evrope i formiranja grupe koja će kasnije uspostaviti vojni red i tribunal, PCCTS, Vitezovi templara… Oni su razmatrali nekoliko stotina pojedinaca širom Evrope za kurseve obuke. Sreo sam se sa njima prvi put u Londonu i potom dva puta na Baltiku. Bio sam privilegovan da sretnem jednog od najvećih živućih ratnih heroja Evrope u to vrijeme, srpskog križara i ratnog heroja koji je ubio mnoge muslimane u borbi. Zbog evropskog progona za navodne zločine protiv muslimana, živio je u jednom trenutku u Liberiji. Posjetio sam ga jednom u Monroviji, uoči osnivačke sjednice u Londonu 2002. godine.”
Breivikove tvrdnje o križarskoj organizaciji PCCTS (skraćenica za latinski naziv Pauperes commilitones Christi Templique Solomonici za Vitezove templare) su polazište za istragu. Osim tvrdnji o postojanju organizacije, provjeravaju se i tvrdnje da postoje i drugi “pojedinci – ćelije” koji su spremni za slične terorističke operacije. Za sada nije poznato koga je Breivik mogao da posjeti u Liberiji, niti o kojoj grupaciji srpskih nacionalista govori, opisujući svoje početne kontakte.
Breivik se na brojnim mjestima u Manifestu bavi historijom Balkana i posebno odnosima u BiH u vrijeme Osmanskog carstva. U drugim dijelovima, on nudi jednu poznatu desničarsku reintepretaciju ratova iz devedesetih godina, tvrdeći da se Karadžić nije borio za etničke ciljeve nego protiv islama, koji opisuje kao “genocidnu ideologiju mržnje”. Breivik tvrdi da će Karadžić ostati zapamćen kao “časni križar i evropski ratni heroj”. Takve tvrdnje o Karadžiću kao “evropskom heroju”, a vođama NATO-a i Norveške kao “ratnim zločincima” pokazuju da je Breivik u mržnji izgubio osjećanje za stvarnost. Radovan Karadžić je optužen za najteže ratne zločine pred Međunarodnim sudom u Haagu i ne postoji niti jedna relevantna politička snaga u Evropi koja zagovara za njega bilo koji drugi status, osim legitimnog prava na odbranu. Breivik kao ključni momenat svoje transformacije iz političkog desničara u masovnog ubicu koji napada vladu svoje države i mladost svog naroda, opisuje norveško učešće u NATO napadima na Srbiju.
Ovaj priručnik, namijenjen za masovnu distribuciju, sadrži i futurističko predviđanje u kome se evropski križari u zapadnoevropskom građanskom ratu, kroz tri faze, bore protiv multikulturalista (ljevičara) s ciljem protjerivanja muslimana iz Evrope. U ovom dijelu priručnika se zagovara protjerivanje zapadnoevropskih i istočnoevropskih muslimana u dvije odvojene faze: “Važno je stvoriti različite strategije za obje faze jer većina muslimana u istočnoj Evropi živi tamo nekoliko vijekova (većina su čak etnički Evropljani – Bošnjaci i Albanci). Kao takvi, oni neće prihvatiti da budu deportovani iz Evrope i boriće se za svoj opstanak. Potrebno je stoga primijeniti dugoročniju i brutalniju vojnu strategiju”. Manifest zagovara ponovno pripajanje Kosova Srbiji i podjelu BiH, protjerivanjem Albanaca i Bošnjaka preko Albanije, kao tranzitne zone za deportaciju muslimana Balkana: “Bosna i Hercegovina će biti podijeljena na srpski (60-70 posto) i hrvatski (30-40 posto) dio po historijskim etničkim linijama. Svi muslimani pojedinačno (Bošnjaci i Albanci) će biti deportovani u najbližu tranzicijsku zonu (Albanija) čekajući deportaciju iz Evrope.”
Kopija Una bombaša
Analize ovog priručnika pokazuju da je Breivik koristio različite uzore od poznatih terorista do nacista i njihovog modela konačnog rješenja. Koristio je dijelove manifesta Una bombaša (Ted Kaczynski), koji je ubijao šaljući pisma-bombe. Opisuje se kao kopija Timothy McVeigha, odgovornog za bombaški napad na zgradu savezne vlade u Oklahoma Citiju 1995. godine, u kome je ubijeno 168 ljudi i ranjeno više od 600. Usmjeravanje napada na norveški politički sistem i Laburističku partiju, te Breivikovo napuštanje Progresivne partije pokazuju kako takvim idejama nema mjesta u legalnim političkim tokovima Evrope. Debata o multikulturalizmu ili integraciji stranaca u evropska društva ne znači poziv na njihovo protjerivanje. Kao evropski narodi, Bošnjaci i Albanci imaju svoje mjesto u Evropi. Za Srbiju i Hrvatsku, pak, pitanje o odbrani nacionalnih interesa ne vodi tragom iscrtanim u Breivikom Manifestu, nego kroz integraciju u EU. Ali, upravo zbog mogućeg uticaja na radikalne elemente u svim balkanskim narodima, istraga tvrdnji iz Manifesta o križarskoj organizaciji i programu treba pokazati šta su bolesne fantazije masovnog ubice a šta stvarnost.
DRUGOVI IZ ĆELIJE
“Bio sam privilegovan da sretnem jednog od najvećih živućih ratnih heroja Evrope u to vrijeme, srpskog križara i ratnog heroja koji je ubio mnoge muslimane u borbi. Zbog evropskog progona za navodne zločine protiv muslimana, živio je u jednom trenutku u Liberiji. Posjetio sam ga jednom u Monroviji, uoči osnivačke sjednice u Londonu 2002. godine”
Piše: Esad HEĆIMOVIĆ
Oslobodjenje.ba
Written by: hazmirmanija